Για όλες τις φτωχές καρδιές,
τις λεηλατημένες,
που το παλεύουν στη ζωή
κι ας είναι σταυρωμένες.

Γι’ αυτές πάντα θα γράφονται
τα πιο σκληρά τραγούδια
και θα γεννιούνται του έρωτα
τα τρυφερά λουλούδια.

Για όλες τις φτωχές καρδιές,
τις παραστρατημένες,
που απ’ τα βαριά τα πάθη τους
είναι μαστουρωμένες.

Γι’ αυτές που η αλητεία τους
έπλασε παραμύθια,
που πήραν φόβο αντί φιλί,
χαστούκι αντί βοήθεια.

Για όλες τις φτωχές καρδιές,
τις περιφρονημένες,
που στο βουβό τους θέατρο
ζούνε φυλακισμένες.

Που έχουνε στο λαιμό θηλιά
και τα φτερά στους ώμους,
που δραπετεύουν και πετούν
στης λησμονιάς τους δρόμους.