Θέλω να πάρω τα βουνά και τους κρημνώδεις βράχους,
να αποφύγω λογισμούς φριχτούς, πολυταράχους,
να `χω θηρία συντροφιά και βράχους κατοικία,
γιατί η καρδιά μου μαύρισε στου κόσμου την κακία.

Καλύτερα στην ερημιά μακράν της κοινωνίας
παρά χειλέων γέλωτες να `ναι πληγαί καρδίας,
παρά χειλέων γέλωτες να `ναι πληγαί καρδίας.

Και να μην βλέπω τ’ άγρια πάθη της κοινωνίας
και να διάγω άλαλος και φίλος της αγνοίας,
να `χω αδέλφια λέοντας και τίγρεις και παρδάλεις
και βράχους ως αντίτυπα της μητρικής αγκάλης.

Καλύτερα στην ερημιά μακράν της κοινωνίας
παρά χειλέων γέλωτες να `ναι πληγαί καρδίας,
παρά χειλέων γέλωτες να `ναι πληγαί καρδίας.

Δε θέλω ως ηθοποιος στον κόσμο για να ζήσω
κάλλιο άλαλος στην ερημιά, τα μάτια μου θα κλείσω
κι άμα θα βλέπω άνθρωπο θα φεύγω προς τα πίσω
δε θέλω ούτε να ιδώ, ούτε να του μιλήσω.

Καλύτερα στην ερημιά μακράν της κοινωνίας
παρά χειλέων γέλωτες να `ναι πληγαί καρδίας
παρά χειλέων γέλωτες να `ναι πληγαί καρδίας.