Βγήκα απ’το σπίτι μα ξαναμπήκα
Αφού αυτό που ‘ψαχνα ποτέ δεν βρήκα
Είχα ανάγκη να το νιώσω
Δε φαντάζεσαι, φαντάζεσαι πόσο

Είχα το στόμα μου κλειστό
Λες κ ήθελα να το κρατώ μυστικό
Είχα ανάγκη να το δώσω
Δε φαντάζεσαι, φαντάζεσαι πόσο

Είχα μέσα μου λόγια ένα βουνό
Και τώρα ψάχνω μέσα μου να τα βρω
Γιατί έχουν χαθεί σ’αυτόν τον κόσμο που ζω
Σαν αντικείμενο στην Άβυσσο

Ήθελα να ανοιχτώ σε κάποιον, να πω
Αυτά που ένιωθα μέσα μου καιρό
Όμως δεν βρήκα άνθρωπο σωστό, λογικό
Όλοι τους είχαν μολυσμένο μυαλό

Έψαχνε για κάποιον να μιλήσει να του πει
(Tι;..)Σχετικά με ό,τι αγαπάει και ποθεί
(Και..) Eξαφανισμένοι λες και είχανε χαθεί
Ή τέλος πάντων ήταν σαν να τους κατάπιε η γη

Ήθελα κάτι να πω…
Ήθελα κάτι να πω…

Βγήκα στους δρόμους για να ψάξω
Παρηγοριά..αφού μου ερχόταν να κλάψω
Πίστευα πως υπήρχε ακόμα
Αφού μες στην ψυχή μου ζούσε ακόμα

Ήθελα μόνο να μιλήσω
Να ανοιχτώ..μα όλοι τους κάναν’ πίσω
Μέχρι που η ψυχή βγήκε απ’ το σώμα
Και το συναίσθημα μου δίπλα σε κόμμα

Μπορούσα να τους πάω στους ουρανούς
Μα τώρα αλλού το σώμα κ αλλού ο νους
Γιατί πιστέψαν σε εποχές και σ’ άλλους καιρούς
Και μείναν όλοι τους στο αύριο

Ήθελα να γεμίσω ένα κενό
Που ‘χα μες στην καρδιά μου και στο μυαλό
Αλλά δεν βρήκα κάποιον που πιστεύει σ’ αυτά
Όλοι τους χάσαν το συναίσθημα

Έψαχνε για κάποιον να μιλήσει να του πει
(Tι;..)Σχετικά με ό,τι αγαπάει και ποθεί
(Και..) Eξαφανισμένοι λες και είχανε χαθεί
Ή τέλος πάντων ήταν σαν να τους κατάπιε η γη (τεσσ)

Ήθελα κάτι να πω…
Ήθελα κάτι να πω…
Ήθελα κάτι να πω…
Ήθελα κάτι να πω…