Με του τσιγάρου τη φωτιά
απόψε καίγετ’ η βραδιά η τελευταία,
με του καπνού σου το σκοινί ακροβατείς
σε μια στιγμή, την πιο μοιραία.

Ας μην βιαστούμε,
ίσως να βρούμε για τα λάθη μια συγγνώμη,
ίσως να έχουνε να πούμε κάτι ακόμη,
η μοναξιά δεν έχει χρώμα να τη δούμε,
είναι τ’ αντίο που βιαζόμαστε να πούμε,
ας μην βιαστούμε.

Με του τσιγάρου τη φωτιά
απόψε μοιάζει η ματιά ονειροπόλα,
κρατάς ακόμη το χαρτί μα δε χωράει
μία ζωή σε μία κόλλα.

Ας μην βιαστούμε,
ίσως να βρούμε για τα λάθη μια συγγνώμη,
ίσως να έχουνε να πούμε κάτι ακόμη,
η μοναξιά δεν έχει χρώμα να τη δούμε,
είναι τ’ αντίο που βιαζόμαστε να πούμε,
ας μην βιαστούμε.

Η μοναξιά δεν έχει χρώμα να τη δούμε,
είναι τ’ αντίο που βιαζόμαστε να πούμε,
ας μην βιαστούμε.