Όλου του κόσμου η μοναξιά και η σιωπή
μες στο σπίτι μου,
λες και με κλείσανε αιώνια φυλακή
με τη λύπη μου.
Μα εγώ δεν ζήταγα πολλά,
είχα μια ευαίσθητη καρδιά
κι εύκολα πίστευα.
Εγώ δεν ζήταγα πολλά,
όλα τα έδωσα, αλλά
δεν πήρα τίποτα.

Δε μ’ αγάπησαν, αγάπησα
και κουράστηκα να ελπίζω.
Στην καρδιά μου επάνω πάτησαν
και ρωτάς γιατί δακρύζω.
Ήμουν βράχος και με ράγισαν,
στην καρδιά μου επάνω πάτησαν.
Δε μ’ αγάπησαν, αγάπησα
και κουράστηκα να ελπίζω.

Λες και μ’ αρνήθηκε εμένα η ζωή
και προσπέρασε,
λες και δεν έχω εγώ στο σώμα μου ψυχή,
λες και έλιωσε.
Μα εγώ δεν ζήταγα πολλά,
είχα μια ευαίσθητη καρδιά
κι εύκολα πίστευα.
Εγώ δεν ζήταγα πολλά,
όλα τα έδωσα, αλλά
δεν πήρα τίποτα.

Δε μ’ αγάπησαν, αγάπησα
και κουράστηκα να ελπίζω.
Στην καρδιά μου επάνω πάτησαν
και ρωτάς γιατί δακρύζω.
Ήμουν βράχος και με ράγισαν,
στην καρδιά μου επάνω πάτησαν.
Δε μ’ αγάπησαν, αγάπησα
και κουράστηκα να ελπίζω.