Εγώ θέλω να τραγουδήσω τα παιδιά
σαν τον Ορέστη, τον Καραϊσκάκη, το Θησέα,
το Γρηγόρη Αυξεντίου και τ’ άλλο
και τ’ άλλο από τη Χαιρώνεια
που σαν έμαθε πως το παιχνίδι χάθηκε
αρνήθηκε, αρνήθηκε τροφή

Εγώ θέλω να φτιάξω μια πανοπλία
με το νόμο της Αντιγόνης, της Μπουμπουλίνας, της Ισιδώρας

Εγώ θέλω να τραγουδήσω τα τρένα που δεν έφυγαν
τα καράβια που δεν ταξίδεψαν
τους ποιητές που έπαψαν να γράφουν
τους τραγουδιστές που δεν ξανατραγούδησαν

Κι έπειτα να χαθώ και να σβήσω
Να σβήσω σαν ξεχασμένη στον ύπνο φωνή
που ψάχνει για το Πέραμα, το Μπαγκλαντές, τα Καμίνια