Στη φυλακή ο Νάσος πουλάει ξυραφάκια και χασίσι,
παίρνει από το φύλακα ωωω μπαξίσι,
το Σταύρο ξέρει, δε θα λησμονήσει,
που του στέλνει τη μαύρη να πουλήσει και να καπνίσει.

Στη φυλακή ο Νάσος πόσα χρόνια έχει μέσα δεν τον νοιάζει
πόσο θα μείνει ακόμη μέσα δεν τον σκιάζει,
και ποια χρονιά θ’ απολυθεί το `χει ξεχάσει,
μόνο τις νύχτες λιγάκι τρομάζει,
που του Σταύρου πια τα μάτια δεν καλοθυμάται
και δεν κοιμάται, και δεν κοιμάται.

Στη φυλακή ο Νάσος χρόνια εμπορεύεται το μαύρο,
ξεχνάει αν τον λέγανε Παύλο ή Σταύρο
αυτόνα που κοιμότανε μαζί του τρία χρόνια
και πλασάρανε μαζί χασίσι.

Τώρα κοιμάται μ’ όποιονε του το ζητήσει
έπαψε να ρωτά πότε θ’ απολυθεί,
από τη φυλακή ο Νάσος αυτόνα που του στέλνει χρόνια χασίσι
του παραγγέλνει, Παύλο, Παύλο είτε Σταύρο, όποιος είσαι
δε σε θυμάμαι, ξέχνα με και ζήσε,
δεν θυμάμαι η ζωή μας αν ήταν καλή ή κακή,
εγώ συνήθισα εδώ στη φυλακή,
εγώ συνήθισα εδώ στη φυλακή.