Σάββατο βράδυ και που να πας
στην πλήξη σου πάλι στριφογυρνάς
στην τηλεόραση μια θλίψη σ’ αφήνει μόνο
μετρίως μέτρια σου κλέβει χρόνο

Χτυπά το τηλέφωνο δε θες τον ήχο
μετράς το κουδούνισμα κοιτάς τον τοίχο
Φωτογραφία σε παραλία
δεν έχει νόημα και σημασία

Ζείς μεσα στο όνειρο που είναι γκρίζο
το βλέπω χρόνια και το γνωρίζω
Νύχτες που πέρασαν άνευ ουσίας
εντός σχεδίου και εκτός συνουσίας

Έλα μαζί μου φίλε, φίλε αγαπημένε
έλα μαζί μου φίλε να ξεμπαρκάρουμε
έλα μαζί μου φίλε, φίλε ευλογημένε
με τη φιλία όλα αλλάζουνε

Αυτή η πόλη ζεί στην σκιά της
τρέφεται μόνη απ’τα παιδιά της
ζητάει πολλά και δίνει λίγα
κλεινόν το άστυ το λένε Άθήνα

Με ένα ποτό με κόκα με κερνάς
κάνεις σινιάλο με το ένα σου το μάτι
το ναυτικό το μέσα σου ξυπνάς
βγάζεις φυλλάδιο και μπαρκάρεις με bacardi

Πάλι φευγάτος μ’ άλλη οπτική
σε φάση όμως που αρχίζει να σ’ αρέσει
διστακτικά να βγαίνεις στην σκηνή
σαν ακροβάτης που φοβάται να μην πέσει

Έλα μαζί μου φίλε, φίλε αγαπημένε
εγώ το ξέρω θα καβατζάρουμε
έλα δικέ μου φίλε εξοστρακισμένε
την μια δεκαετία θα τους τρελάνουμε

Έλα μαζί μου φίλε, φίλε αγαπημένε
έλα μαζί μου φίλε να ξεμπαρκάρουμε
έλα μαζί μου φίλε, φίλε ευλογημένε
την μια δεκαετία θα τους τρελάνουμε