Ο ουρανός τον πόνο μου τον μοίρασε στ’ αστέρια,
πώς να σου γράψω σήμερα χωρίς καρδιά και χέρια,
πώς να σου στείλω τ’ όνειρο, το φως κι ένα λουλούδι,
μαύρα πουλιά τα σύννεφα ματώνουν το τραγούδι.

Τον ήλιο μου τον έχασα
κι έμεινα πια μονάχος,
δάκρυ το δάκρυ θάλασσα
κάθε καημός και βράχος.

Στο μακρινό ταξίδι σου σε σταύρωσαν οι μπόρες,
φαρμάκι τώρα το ψωμί, πικρές περνούν οι ώρες,
το δειλινό ξεκίνησε φιλί γλυκό και χάδι,
να φτάσεις μεσ’ στο σπίτι μας να διώξεις το σκοτάδι.

Τον ήλιο μου τον έχασα
κι έμεινα πια μονάχος,
δάκρυ το δάκρυ θάλασσα
κάθε καημός και βράχος.