Τον έχασα σαν κάθε ωραίο,
πες μου καθρέφτη μου αν φταίω,
ποτέ δε θα γυρίσει πίσω,
τί λες καθρέφτη μου, να ζήσω;

Μα έξω είναι Κυριακή,
ήλιος, τραγούδια και παιδιά,
σταμάτα πόνε μια στιγμή,
κάποιος την πόρτα μου χτυπά.

Έξω η ζωή με θέλει, νατηνε
κι είν’ όμορφη πανάθεμα τηνε.

Τον έχασα κι όλα τα χάνω,
τι λες μπαλκόνι μου να κάνω;
τόσον καημό θα τον μπορέσω;
τι λες μπαλκόνι μου, να πέσω;

Μα έξω είναι Κυριακή,
ήλιος, τραγούδια και παιδιά,
σταμάτα πόνε μια στιγμή,
κάποιος την πόρτα μου χτυπά.

Έξω η ζωή με θέλει, νατηνε
κι είν όμορφη πανάθεμα τηνε.