Πικροί βοριάδες της ζωής
και κόσμε τύραννε,
είχαμε όνειρα κι εμείς
και μας τα πήρανε
και μας τα πήρανε.

Είν’ τα σπίτια κλειδωμένα
και για σένα και για μένα,
είν’ οι άνθρωποι θηρία,
μείνε δίπλα μου Μαρία.

Δε μας λυπήθηκε ψυχή
μέσ’ στα λασπόνερα,
στην αγκαλιά μου τη φτωχή
θα κάνουμ’ όνειρα
θα κάνουμ’ όνειρα.

Είν’ τα σπίτια...