Μάτια μου, ζούμε σ’ έναν κόσμο
που `ναι ολάνοιχτη πληγή
παντού ακούς του κόσμου την κραυγή
πώς να πεις παράδεισο τη γη,
μάτια μου;

Μάτια μου, ο κόσμος έγινε κλουβί
και κλαίν’ οι άνθρωπο βουβοί
για λίγη αγάπη αμοιβή,
για λίγη αγάπη.

Μάτια μου, απόψε πάρε με αγκαλιά
ταξίδεψέ με με φιλιά
απόψε πάρε με αγκαλιά
και δώσ’ μου αγάπη.

Μάτια μου, αυτή τη νύχτα
όσοι δεν ψάχνουν για αγκαλιά
όσους δεν καίει της μοναξιάς η πυρκαγιά
κι αυτή τη νύχτα ζουν χωρίς φιλιά,
μάτια μου.