Μεσ’ στα μάτια σου βλέπω μια πληγή
μια σιγή που τώρα με ματώνει,
γίνομαι αίμα, μεσ’ στις φλέβες σου κυλώ,
κόντρα με το χρόνο εσύ κι εγώ
κι έμεινε μισή αυτή η αγάπη,
μέσα μας κι οι δύο ζούμε ένα κενό
μ’ ένα όνειρο κοιμάμαι, ξυπνώ
και αυτό σου ζητώ.

Μια στιγμή να `μαι εγώ αναπνοή
στη ζωή σου μια στιγμή,
να μην έχει λογική χωρίς τέλος και αρχή
κι ο χρόνος σταματά, μια στιγμή,
κι ας είναι μια σταλιά, μια στιγμή,
στη σκέψη σου να μπω να σ’ αλλάξω ρυθμό.

Τις στιγμές που ζήσαμε μαζί
να τις κρύψεις σε ένα συρτάρι,
μην ξεχνάς, εγώ θα είμαι εκεί
κι ίσως κάποτε βρω το κλειδί
και το όνειρο βγει.

Μια στιγμή να `μαι εγώ αναπνοή
στη ζωή σου μια στιγμή,
να μην έχει λογική χωρίς τέλος και αρχή
κι ο χρόνος σταματά, μια στιγμή,
κι ας είναι μια σταλιά, μια στιγμή,
στη σκέψη σου να μπω να σ’ αλλάξω ρυθμό.