Στις μύτες των κυπαρισσιών
εγώ θα περπατήσω
τη νύχτα να αφουγκραστώ
στ`αστέρια να μιλήσω.

Το νήμα του ορίζοντα
στη μέση μου θα δέσω
και την αυγή χαρταετός
στον κήπο σου θα πέσω.

Κι αν βρεις καρδιά να μ`αρνηθείς
με δεις και δε δακρύσεις
το νήμα του ορίζοντα
ελεύθερο ν`αφήσεις.

Στις μύτες των κυπαρισσιών
θ`ανέβω κι ας ματώσω
να μ`ευλογήσει ο ουρανός
το ρίγος του να νιώσω.

Κι από τα μαύρα σύννεφα
τη θλίψη θα φορέσω
και νυχτοπούλι την αυγή
στον κήπο σου θα πέσω.

Κι αν βρεις καρδιά να μ`αρνηθείς
με δεις και δε δακρύσεις
στις μύτες των κυπαρισσιών
ν`ανέβεις να μ`αφήσεις.