Μια φορά κι έναν καιρό
μπήκε ο κόσμος στο χορό
μα δε χόρεψε καλά
και του βάλαμε φωτιά.

Κι από τότε καίγεται
κ`η ζωή του κρέμεται
προσκυνάει τους δυνατούς
και φοβάται τους θεούς.

Αχ, χιλιάδες χέρια
δίνουν χώμα και νερό
και τα δάκρυά μας
στάζουν αίμα και πηλό.

Μα τα παιδιά γελάνε
και κρατούν χαρταετούς
άγιο Φως γεννάνε
τα μεγάλα μάτια τους

Οι θεοί κ`οι δυνατοί
στο σκοτάδι έχουν κρυφτεί
κι αν τους πιάσουν τα παιδιά
θα τους ρίξουν στη φωτιά.

Μες στη στάχτη θα καούν
και βαθιά στη γη θα μπουν
έτσι θα γλιτώσουμε
τ`όνειρο θα σώσουμε.