Μουτράκι πονηρό θρασύ μια ζωγραφιά θεσπέσια
το ουράνιο τόξο ανεμίζει μες στη χαίτη σου
πάνω στα χείλη σου καήκανε της γης τα ηφαίστεια
κι εγώ καμένος θαυμαστής και ο εφέτης σου.

Μαράκι σαν το αεράκι προσπερνάς,
Μαράκι μίλα και μη μας αγαπάς,
Μαράκι ξέρω πως κατα βάθος θέλεις,
Μαράκι άσε τα πείσματα μην επιμένεις.

Χορεύει η σάρκα ατίθαση μες στο πουκάμισο
χαρούμενη πολύχρωμη η πόλη σου υποκλείνεται
και κατεβάζεις τα πουλιά και τον παράδεισο
μέσα απ’ τη ζάλη που τριγύρω σου ξεχύνεται.

Μαράκι σαν το αεράκι προσπερνάς,
Μαράκι μίλα και μη μας αγαπάς,
Μαράκι ξέρω πως κατα βάθος θέλεις,
Μαράκι άσε τα πείσματα μην επιμένεις.

Χίλια αστέρια το υλικό και χίλιες μαργαρίτες
τις τορνευτές καμπύλες σου μες στο μπλου τζιν ζορίζεις
πρέπει να σε ζηλέψανε οι πιο τρελοί τεχνίτες
και σε παράτησαν εδώ για να με πριονίζεις.

Μαράκι σαν το αεράκι προσπερνάς,
Μαράκι μίλα και μη μας αγαπάς,
Μαράκι ξέρω πως κατα βάθος θέλεις,
Μαράκι άσε τα πείσματα μην επιμένεις.