Φτιάχνω ένα δίσκο έτσι για απόδειξη
ότι υπάρχει πάρε δώσε στη φιλία
τραγούδι κρίκοι αλυσίδας στην παρέα μας
νότες εφτά και ξεπερνάμε την ανία.

Αυτός ο δίσκος είναι η ανάγκη μου
να τραγουδήσω και τραγούδια όχι δικά μου
τώρα ας μιλήσουνε οι φίλοι πήρα απόφαση
και τα τραγούδια τους να γίνουν τα φτερά μου.

Τρέχω στο Βόλο, πάω στο Πήλιο
απ’ το Θανάση στο καφέ Σαντάν γυρίζω
τώρα που οι σχέσεις όσο πάνε λιγοστεύουνε
και οι παρέες αραιώνουνε δεν τους βρίσκω.

Στη Κοκκινιά γυρνάω στο πατρικό μου σπίτι
στη Σαλαμίνα και θυμάμαι τα παλιά
χήρα η μάνα μου, στάση δέκατη τρίτη
κι οι φίλοι μου όλοι έχουν αλλάξει γειτονιά.

Παίρνω τηλέφωνο τον πρώτο δάσκαλό μου
αυτόν που μ’ έμαθε το σολ το λα το σι,
ψάχνω τηλέφωνα και άλλων κολλητών μου
κι αφήνω μήνυμα στον τηλεφωνητή.

Χαϊδεύει η σκέψη την ψυχή και κάνω ένα σάλτο
τώρα που καταστάλαξα θα σας το πω κι εσάς
να δώσουμε ένα ραντεβού στο δίσκο μου επάνω
φωτογραφία να `χουμε τώρα που ανάβει φλας.

Χωρίς μελό τερτίπια και υποχρεώσεις
χωρίς μπλα μπλα και παρακαλετά
λέω την άποψη κι όποιος γουστάρει
μου δίνει ένα τραγούδι κι αρχίζω τη δουλειά.

Ένα τραγούδι, ένα τραγούδι
δεν θέλω δύο να διαλέξω ούτε τέσσερα.
Ένα τραγούδι, ένα τραγούδι
κάτι σαν κύκλο πάνε μάτια δέκα τέσσερα.