Θυμάμαι ακόμα πριν πεθάνεις
δυο λόγια που ’γραψες στο χιόνι:
πως όπου πας και όπου φτάνεις
παντού η Ελλάδα σε πληγώνει.

Κι αν δε σε μάθαν οι πολλοί,
συγχώρεσέ τους, ποιητή,
συγχώρεσέ τους, ποιητή.
Άλλοι τα φταίνε κι όχι αυτοί.

Μίλησε τόσο η σιωπή σου
σε μας, κι αν έφυγες μακριά.
Και ακόμα τώρα η γη νυχτώνει
έξω απ’ την πόρτα του φονιά.

Δε σ’ έχω κλάψει ούτε μια ώρα
και δε σ’ αρνιέμαι μια ζωή.
Κάλλιο να κλαις είναι μια χώρα,
όμως ποτέ τον ποιητή.

Θυμάμαι ακόμα πριν πεθάνεις
δυο λόγια που ’γραψες στο χιόνι:
πως όπου πας και όπου φτάνεις
παντού η Ελλάδα σε πληγώνει.