Τι κι αν στην παρανομία
ζούμε τώρα τόσα χρόνια;
Τι κι αν όλη η κοινωνία
μας κοιτάει με καταφρόνια;

Κάνε κουράγιο, αγάπη μου,
κι ας μας κατηγορούνε.
Κάνε κουράγιο, αγάπη μου,
και θα στεφανωθούμε.

Ποιος δεν έχει αγαπήσει
μες σ’ αυτήν εδώ την πλάση;
Ποιος δεν έχει αμαρτήσει,
ποιος μπορεί να μας δικάσει;

Κάνε κουράγιο, αγάπη μου,
κι ας μας κατηγορούνε.
Κάνε κουράγιο, αγάπη μου,
το δίκιο θα το βρούμε.

Κάποια μέρα δε θα ζούμε
μέσα στην παρανομία.
Κι από ένοχοι, αθώοι
θα ’μαστε στην κοινωνία.

Κάνε κουράγιο, αγάπη μου,
κι ας μας κατηγορούνε.
Κάνε κουράγιο, αγάπη μου,
και θα στεφανωθούμε.