Πώς
θα σβήσει μέσα στο σκοτάδι
το τελευταίο μας το χάδι,
να το αντέξω πες μου πώς;

Πώς
τελειώνει μια ζωή χαμένη
και μια καρδιά δυστυχισμένη,
να το αντέξω πες μου πώς;

Η μοίρα σε παίρνει νωρίς
θα ζήσουμε χώρια το ξέρεις
μα αν θέλεις χαρά να μου στέλνεις
εκεί που μονάχη θα ζεις.

Κι εγώ θα γκρεμίσω βουνά
φωτιά μεσ’ την πλάση θ’ ανάψω
αγάπη θα βγω να φωνάξω
κοντά σου να ζήσω ξανά.

Πώς
είναι ντροπή και αμαρτία
είναι κατάντια, τυραννία
έτσι μου λένε δυστυχώς.

Πώς
μια τέτοια αγάπη δε στεριώνει
κι όσο θα ζεις θα σε πληγώνει,
να το αντέξω πες μου πώς;

Η μοίρα σε παίρνει νωρίς
θα ζήσουμε χώρια το ξέρεις
μα αν θέλεις χαρά να μου στέλνεις
εκεί που μονάχη θα ζεις.

Κι εγώ θα γκρεμίσω βουνά
φωτιά μεσ’ την πλάση θ’ ανάψω
αγάπη θα βγω να φωνάξω
κοντά σου να ζήσω ξανά.