Μια χαραμάδα άνοιξε στο παραθυρόφυλλό σου
να μπαίνω σαν πανσέληνος να σε φιλώ τα βράδια.

Να`μουν αέρας να περνώ από την κάμαρά σου
να παίζουν τα παράθυρα τους χτύπους της καρδιάς μου.

Σαν έφυγες απόμειναν τα μάτια μου βρεγμένα
και νηστικά τα χέρια μου, τα χείλη στεγνωμένα.

Ροδίζει η ανατολή σαν τη δική σου αγάπη
έλα σαν του θεού βροχή, βγάλε μ`από τα πάθη.