Αγάπη μου έφυγες μακριά,
μ’ άφησες δίχως αγκαλιά,
δίχως αγάπη και φιλιά
η άδεια σου εικόνα.
Χάθηκες μεσ’ στη σιγαλιά,
σε πήραν τ’ άγρια πουλιά,
σε πέταξαν πολύ μακριά
στης δύσης το χειμώνα.

Νύχτα ανώνυμη,
πίκρα μου μόνιμη,
πες μου τι κλήρωσε
και με ακύρωσε.

Μα πάλι θα’ ρθεις μια βραδιά
με ραγισμένη την καρδιά,
θα σε προσμένει μια αγκαλιά
στης λίμνης τον κοιτώνα.
Σε μια ανοιχτή ακρογιαλιά
θα μου προσφέρεις τα φιλιά,
όσα μου στέρησες παλιά
στου βράχου την κρυψώνα.

Νύχτα ανώνυμη,
χαρά απρόσμενη,
πες μου τι κλήρωσε
και με συμπλήρωσε.

Νύχτα ανώνυμη ...