Χτες, πήρα ανάποδες στροφές
ταξίδι πίσω πάλι σ’ άγονες γραμμές
κοιτάω στα μάτια το καθρέφτη
και λέω βρες μου εσύ τον φταίχτη.

Χτες, στήσανε πάρτι οι ενοχές
κι άρχισαν το κυνηγητό με τις σκιές
μέχρι που νύχτωσε η βιτρίνα
η μοναξιά δεν είναι ρήγμα.

Μέσα στα μάτια μου χορεύουν
διεφθαρμένες ψευδαισθήσεις
που τρέχουν κι άλλοθι γυρεύουν
πως κάποια μέρα θα γυρίσεις.

Χτες, ήρθανε άγνωστες φωνές
το είδωλό μου μεθυσμένο εκκρεμές
σε κάποιο μπαρ απ’ τα τυχαία
με μιαν αγάπη φευγαλέα.

Χτες, ξύπνησε άγρια το χτες
και μπήκα μέσα στο κλουβί με τις τρελές,
φαντασιώσεις του ονείρου
σαν το τραπέζι του απείρου.

Μέσα στα μάτια μου χορεύουν
διεφθαρμένες ψευδαισθήσεις
που τρέχουν κι άλλοθι γυρεύουν
πως κάποια μέρα θα γυρίσεις.

Χτες, χτες, χτες...