Shut, shut, shut the fuck up!!

Είναι ώρα να σκάσεις γιατί...

Πήρα μικρόφωνο και να μαι πάλι
φοράω τη μάσκα, μπαίνω στο καρναβάλι
αν άργησα ζητάω ταπεινά συγγνώμη
έχω ήχο που τ’ αυτιά σου θα ματώνει.
Όταν τελειώνω, αρχίζω πάλι απ’ την αρχή
εμφυσώ στο μικρόφωνο μια νέα πνοή
βλέπω τα μάτια σου να σμίγουν με τα μάτια μου
είναι άρρωστο παιχνίδι να μαζεύεις τα κομμάτια μου.
Γεια σου κουφάλα! Με θυμάσαι ακόμα;
Ναι, είμαι ο ίδιος που στα χώνω εδώ και χρόνια
κι εσύ, ο ίδιος μαλάκας στ’ απομεινάρια της μέρας
καλώς ήρθες στον κόσμο της γυάλινης σφαίρας!
Μη σου μοιάζει αστείο, κι ας σου μοιάζει φοβέρα
έλα μαζί μου να σε βάλω να ρουφήξεις αιθέρα
να πετάξουμε μαζί στην αλήθεια και στο ψέμα μου
Low bap κόλλημα κυλάει στο αίμα μου.
Ξεχασμένος βασιλιάς, δεν είμαι έπαρση
είμαι παραλογισμός, η πιο μεγάλη του έξαρση
είμαι αλμύρα γεμάτος κι όταν με κάνεις να σωπάσω
γυρνάω για χρόνια, μα δε γουστάρω να φτάσω.

Σώπασε! Παίρνω τ’ αστέρι του Νότου
Είμαι ο άνεμος που τ’ οδηγεί στ’ όνειρό του
Σώπασε! Παίρνω τη μέθη απ’ το χειμώνα
είμαι η μόνη διέξοδος σ’ αυτή την κρυψώνα.

Shut, shut, shut the fuck up!!

Σώπασε! Αν δε σου κάνει, τότε σκάσε
εδώ μιλάει η καρδιά, τη λογική στην άκρη άσε
κοίτα με, ελπίζω να τ’ αντέξεις
ξεκινάω να τρέχω για να σε φτάσω αν τρέχεις.
Εισιτήριο κρυφής παράστασης σου στέλνω
κολλημένο μυαλό εδώ και χρόνια μαζί σέρνω
η αρχή έχει ήδη γίνει, ψάξε αλλού την αιτία
Υπόνοια στα μικρόφωνα, να σπάμε τα ηχεία.
Εσύ θα λείπεις, έχει στερέψει η μαγεία σου
αγνή αγάπη τρέφω, κι εσύ τη μαλακία σου
δικαίωμα σου, μα η ώρα σου ζυγώνει
είσαι βαλβίδα που στα δύσκολα βουλώνει.
Εγώ τα δύσκολα τα πέρασα και τραγουδάω
μακάρι να `ρθουν κι άλλα τόσα, πλέον δε μασάω
μακάρι να κεράσουμε με τα όμορφα αντάμα
ένα σημάδι από μικρό στον εαυτό μου έχω τάμα.
Η αρρώστια μου ξεσπάει σε σπάνια επιδείνωση
στίχους ρουφάω σαν μόνη αποτοξίνωση
μα αν δε γλιτώσω από τούτη τη φάκα
θέλω με τανκς να γεμίσετε την άσπρη μου πλάκα.