Αχ η Σταχτοπούτα το γοβάκι πάλι ξέχασε,
θα κλαίει τα βράδια, θα νομίζει πως το έχασε,
μα μ’ ένα αστέρι που θα στείλω, θα της πω
πως το γοβάκι της φοράω τώρα εγώ.

Τα όνειρά μου στο γοβάκι της χωρέσανε,
μονάχα δυο, δυο μόνο περισσέψανε,
αυτό που ήθελα να γίνω εαυτός
κι αυτό που έχασε η πατρίδα μας το φως.

Αχ η Σταχτοπούτα δε θα είδε, παραπάτησε,
την κυνηγούσανε κι οι ώρες, στραβοπάτησε,
μα βασιλόπουλο απόψε θα ντυθώ
και στης πατρίδας μου τον τοίχο θα στηθώ.

Τα όνειρά μου στο γοβάκι της χωρέσανε,
μονάχα δυο, δυο μόνο περισσέψανε,
αυτό που ήθελα να γίνω εαυτός
κι αυτό που έχασε η πατρίδα μας το φως.