Δε θέλω εξυπνάδες να σας πω
θέλω μια σκέψη κάπου ν’ ακουμπήσω
μια σκέψη ανάγκης των καιρών
πως είμαι αγωνίας εμβαδόν.

Στέκω μοναχός και γύρω η κάμαρά μου
ανάμεσα τα δυο στρατόπεδά μου
η θλίψη και η χαρά κι εγώ στη μέση μοιρασμένος
και με τις δυο ερωτευμένος.

Έλα χαρά μου δώσ’ μου λίγο θλίψη
θα γίνεις πιο γλυκιά αν θα μου λείψεις.
Έλα χαρά μου νιώθω πιο καλά
τώρα που γίναν όλα κυκλικά.