Θέλω κάπου να μιλήσω, να με νιώσουν
Μα φοβάμαι πιο πολύ μη με πληγώσουν
Ποιος έχει δυνατή καρδιά
Που δεν την πιάνει πόνος
Να μοιραστεί τις πίκρες μου
Να μην τις έχω μόνος.

Όσοι είναι οι καημοί μου
Είναι τ’ άστρα τ’ ουρανού
Μα δεν νοιάζεται κανένας
Για τον πόνο τ’ αλλουνού.

Τα παλάτια της αγάπης που `χα χτίσει
Απ’ της μοίρας τον βοριά έχουν γκρεμίσει
Καράβι είμαι χάρτινο
Στου πόνου την πλημμύρα
Κι αναρωτιέμαι, άραγε
Πού θα με βγάλει η μοίρα.

Όσοι είναι οι καημοί μου
Είναι τ’ άστρα τ’ ουρανού
Μα δεν νοιάζεται κανένας
Για τον πόνο τ’ αλλουνού.