Ποιος κουμανταίρνει τσι χαρές, ποιος είναι αυτός που κρίνει,
και πέμπει αλλού με το σωρό κι αλλού θρουλί δε δίνει;
Κοντό κι ίντα ‘ναι η ζωή και ποιο ’ν’ το μυστικό τζη;
Είναι φορές που η χαρά κιη πρίκα σοζυγιάζει
και το καλό με το κακό συμπορπατεί και μοιάζει
κι υπάρχει η στράτα του καημού, τση πρίκας και τσ’ οδύνης
κι απάνω στσ’ ίδιες πατουχιές και τη χαρά διακρίνεις.
Θε μου και γιάιντα τη χαρά, πάντα με τέθοιο τρόπο
σοζυγιασμένη με καημούς, την πέμπεις των αθρώπω;