Έχω μι’ αγάπη που λάμπει σαν ήλιος τη μέρα
κι’ όταν βραδιάζει στ’ αστέρια μοιράζει το φως,
όλα τα πάθη με τρόπο τα κάνει πιο πέρα
και πότε πότε με κάνει να νιώθω σοφός.

Έχω μι’ αγάπη που όλο τον κόσμο χωράει
δεν έχει χρώμα πατρίδα και πολιτισμό,
δεν νιώθει μίσος και ξέρει πώς να συγχωράει
κι’ έχει αντέξει σε κάθε πικρό χωρισμό.

Ρ
Που θα βρω μια καρδιά
να συχνάζω στα λημέρια της
που θα βρω μι’ αγκαλιά
να κουρνιάσω μες τα χέρια της,
πού θα βρω μια καρδιά
την αγάπη αυτή για να της δώσω
κι’ αν ποτέ το μετανιώσω
για το λάθος μου ας πληρώσω.

Έχω μι’ αγάπη που κλαίει στου άλλου τον πόνο
κι’ όταν γελάει σκορπάει τριγύρω χαρά,
έχει εξουσία χωρίς να’ χει σκήπτρα και θρόνο
μ’ άγγελο μοιάζει κι ας μην έχει πάντα φτερά.

Έχω μι’ αγάπη για κάθε φουρτούνα λιμάνι
σαν μια κολόνια που τ’ άρωμα ακόμα κρατά,
κάθε πληγή της με θάρρος μονάχη την γιάνει
δεν έχει ανάγκη τσιγάρα καπνούς και ποτά.

Ρ
Που θα βρω μια καρδιά
να συχνάζω στα λημέρια της
που θα βρω μι’ αγκαλιά
να κουρνιάσω μεσ’ τα χέρια της,
πού θα βρω μια καρδιά