Ταξιδεύω...Σε μέρη που ζουν αυτά που ζηλεύω:
στο σκάφος του μυαλού μου πάλι
μπαίνω και φεύγω

Πάω απο δω, πάω από κει και κάπου στην Αμερική
στις γειτονιές που οι ηρωές μου μεγαλώσαν εκεί
εκεί που αυτοί οι τρελοί φτιάξανε κάτι για μένα
χορεύανε σε μουσαμάδες βάφανε τρένα

Ταξιδεύω σε μέρη που δεν μπορείς να φανταστείς
και στο ασκέρι του Αλή Μπαμπά γίνομαι ληστής
κι από `κει σε μια παγόδα στην Κίνα
εκεί που οι γυναίκες μοιάζουν με κάτασπρα κρίνα

Και μετά σε κάποια αγορά του Ισλάμ
να λιώνω σε κάποιο της πόλης ζεστό χαμάμ
να μου φέρνουν φερετζέδες συνεχώς για να φάω
να φωνάζω στο κέντρο της Μέκκα
"Αλλάχ σε πάω!!"

Περπατώντας να γυρίζω σ’ ολο το Πουέρτο Ρίκο
στην Κολομβία βόλτα
να δω πώς φτιάχνουν την κόκα
κι από `κει Αργεντινή, Βραζιλία, Αφρική
να ζω και ν’ ανήκω κι εγώ στη μαύρη φυλή
εκεί που όλα γίνονται αγνά σιγά σιγά

Η ζωή αυτή σε θέλει φυγά έτσι ειναι αυτα...
Έτσι ειν αυτά...!

Το γέλιο είναι όταν ταξιδεύω στο χρόνο:
στο χθες, γιατί έξω στο παρόν σας κρυώνω
γίνομαι σαλταδόρος και στο τραμ μπαίνω σφήνα
και σουλατσάρω τσάμπα
μέσα στην παλιά όμορφη Αθήνα
και στου Πολυτεχνείου τη βαριά Ιστορία
να δω πως απ’ το αίμα φυτρώνει ελευθερία

Κι από `κει πίσω στο 33 μετά Χριστόν
να δω έναν άνθρωπο μπορεί και θεό στον σταυρό
κι από `κει στην Αίγυπτο
την ώρα της κατασκευής πυραμιδών
"πώς φτιάξαν τέτοιο πράγμα;" θα μου πεις
μα φεύγω γιατι άκουσα πως καίγεται η Ρώμη
προλαβαίνω πιστεύω να ταξιδέψω λίγο ακόμη

Και μέσα σε μια ζούγκλα κάπου στην Αφρική
και κατευθείαν μετά για μαύρη μαγεία στην Αϊτή
να δω τι γίνονταν εκει πριν πατήσουν λευκοί
πρωτού βάλουν τους ντόπιους στα πλοία με το άσπρο πανί

Και φεύγω κάπου στο `89 στη Γερμανία
να δω το τοίχος του αίσχους
να περνάει στην Ιστορία
επιτέλους μετά από χρόνια γίνεται κομμάτια
αν θες να δεις όσα λέω, απλά κλείσε τα μάτια