Δυο μάνες εκαθότανε
το Χάρο καταριότανε,
το Χάρο καταριότανε
στου Χάρου μπρος τη μάνα.

Αν είσαι μάνα και συμπονάς
στον Άδη τρέχα, μη σταματάς
του γιου σου κλέψε το σπαθί
σαν πέσει για να κοιμηθεί.

Μανάδες σταματάτε πια
είν’ η κατάρα άδικια
εγώ τον γέννησα φονιά
ο γιόκας μου δε φταίει.

Αφού είσαι μάνα κι αφού πονάς
στον Άδη τρέχα, μη σταματάς
του γιου σου κλέψε το σπαθί
σαν πέσει για να κοιμηθεί.