Πέρασε ο καιρός και δε θυμάμαι πια
κάπου και κάποτε, πώς ήτανε παλιά
οι φίλοι πια χαθήκανε στο τίποτα και γίνανε
σαν το ρολόι που κολλά στις ίδιες ώρες.

Μ`ένα παράπονο στο χρόνο αυτό τον άπονο
που φεύγει κι όλο πάει μακριά
μ`ένα παράπονο στο χρόνο αυτό τον άπονο
που τρέχει κι όλο πάει μακριά.

Τίποτα δεν έχει μείνει
όλα καίνε στη φωτιά
μοιάζει ο κόσμος με καμίνι
και πίσω δε γυρίζει πια.

Έπαιξα κι έχασα σαν τα μικρά παιδιά
σε άγνωστο ταξίδι με πάει η καρδιά
οι φίλοι κι αν χαθήκανε άλλες αγάπες βρήκανε
σαν χελιδόνια που πέταξαν στις ίδιες χώρες.

Μ`ένα παράπονο στο χρόνο αυτό τον άπονο
που φεύγει κι όλο πάει μακριά
μ`ένα παράπονο στο χρόνο αυτό τον άπονο
που τρέχει κι όλο πάει μακριά.

Τίποτα δεν έχει μείνει
όλα καίνε στη φωτιά
μοιάζει ο κόσμος με καμίνι
και πίσω δε γυρίζει πια.