Περνά περνά γυρνάει ο καιρός
ροδάνι κόκκινη κλωστή δεμένη,
ροδάνι κόκκινη κλωστή.

Γέρνεις κυρά μου από ντουφέκι
σε φλογέρα κύκλο κύκλο,
σκαλίζουμε τσαμπιά σταφύλια
στ’ αμπελιού τα ξερά κούτσουρα.

Περνά περνά γυρνάει ο καιρός
ροδάνι κόκκινη κλωστή δεμένη,
ροδάνι κόκκινη κλωστή.

Σκαλίζουμε το μπόι σου στα κυπαρίσσια
και το σύγνεφο γίνεται σεντούκι με φλουριά
και τα κυπαρισσόμηλα κεράσια.

Κι εσύ κυρά με το νωπό στάχυ του Αποσπερίτη
μες στο χέρι σου βλογάς την ερημιά του κάμπου
και τις πετρωμένες βρύσες.