Κάνω πως δεν καταλαβαίνω
πως δε θυμάμαι πια.
Πέρασαν χρόνια, πέρασαν χειμώνες
μα δε σε ξέχασα.

Δώσ’ μου πίσω το λουλούδι
απ’ του μπουζουκιού τα στήθια,
όσα σου’ πα ένα βράδυ
ήτανε αλήθεια.
Ήταν όλα αλήθεια.

Κράτησα δίκοπο μαχαίρι
και κόπηκα βαθιά.
Χιονίζει τώρα μες στο καλοκαίρι.
Κι είναι χαράματα.