Σιωπηλό, νυχτερινό κι απέραντο
των αισθήσεων διυλιστήριο
Κάτι θα φανεί απ` το αθέατο
ασωμάτων θέαμα κι αγίων.

Της χαράς της λύπης ψυχογέννητο
να το που αχνοφαίνεται, χιμάει
Βγαίνει απ` το κουκούλι του το όνειρο
καλοτάξιδο για φως πεινάει.

Άγγελου φτερούγισμα τραγούδισμα
χάδι από θαλασσινό αγέρι
Σαν παραμυθιού σιγονανούρισμα
φυλαχτό και μιας ευχής αστέρι.

...Να κοιμηθώ απόγειρα
στου φεγγαριού τ` απόνερα...