Έχω αρχίσει να θυμάμαι όλα εκείνα που φοβήθηκα στο χθες
έχω αρχίσει να ξεχνάω τις δικές μας, τις ωραίες μας στιγμές.
Όταν έσκυβες στον ώμο και μου γέμιζες τη νύχτα με φιλιά
όταν κοίταζες με τρόμο και σου χάριζα ξανά μια αγκαλιά.
Μαγικές ιστορίες, παραμύθια κι άλλα τόσα μυστικά
είναι μέσα στην ψυχή σου μονοπάτια που δεν βγάζουν πουθενά.

Κι έφυγες μες στη βροχή, δε θα ψάξω το γιατί, το γιατί
Κι έφυγες μες στη βροχή, δε θα ψάξω το γιατί, το γιατί

Κάθε που γυρνάω πίσω βλέπω το χαμόγελό σου να ξυπνά
από το δικό μου ύπνο μέσα σ’ όνειρα βγαλμένα απ’ τα παλιά.
Μες στο βλέμμα σου ένας ήλιος με ταξίδευε σε χάδια σιωπηλά
μ’ ένα φως να με τυφλώνει, να μου καίει, να μου λιώνει τα φτερά.
Σφίξε μου ξανά το χέρι, δώσε μου πνοή για να την αρνηθώ
ίσως έτσι να ξανάβρω το μικρό μου, το χαμένο εαυτό

Κι έφυγες μες στη βροχή, δε θα ψάξω το γιατί, το γιατί
Κι έμεινε μία πνοή μία νύχτα σκοτεινή, ένα φως απ’ τη δική σου τη μορφή

Η αγάπη μας πεθαίνει, ξεψυχάει σ’ ένα γκρίζο ουρανό
μια φωτιά που αργοσβήνει, μιαν αλήθεια που δεν μπόρεσα να πω

Κι έφυγες μες στη βροχή δε θα ψάξω το γιατί
ένα φως απ’ τη δική σου τη μορφή
κι έμεινε μία πνοή, μία νύχτα σκοτεινή
ένα φως απ’ τη δική σου τη μορφή
Κι έφυγες μες στη βροχή δε θα ψάξω το γιατί
ένα φως απ’ τη δική σου τη μορφή
Κι έφυγες μες στη βροχή δε θα ψάξω το γιατί, το γιατί.