Πώς το τραγούδι του Θεού
στην ξενιτιά να πούμε;
Στις όχθες ξένου ποταμού
μακριά στη Βαβυλώνα
στις όχθες μαζευτήκαμε
κι αρχίσαμε να κλαίμε
καθώς εθυμηθήκαμε
την όμορφη πατρίδα.
Αυτοί που μας τυράννησαν
και σκλάβωσαν την γη μας
μας ζήτησαν ν’ ακούσουμε
τραγούδια της πατρίδας
μας ζήτησαν να ψάλλουμε
τους ύμνους του Κυρίου.
Μα εμείς στα δέντρα, στις ιτιές
στου ποταμού τις όχθες
κρεμάσαμε τα όργανα
και τις γλυκές κιθάρες.
Πώς το τραγούδι του Θεού
στην ξενιτιά να πούμε;
Αν σ’ αρνηθώ πατρίδα μου
κι αν θα σε λησμονήσω
ας μη σαλέψει η γλώσσα μου
το χέρι ας παραλύσει.
Πρώτη στις πρώτες μου χαρές
πατρίδα Ισραήλ μου.
Πώς το τραγούδι του Θεού
στην ξενιτιά να πούμε;