Ό,τι είναι όμορφο στη γη
ζει στη δική σου ψυχή
και θέλω ετούτη τη στιγμή
να το κρατήσω στο χαρτί.

Το άρωμά σου που διαβαίνει
μες στα μαλλιά μου το `χω χτένι
και στου τσιγάρου σου τη στάχτη
κρατιέμαι πάνω σαν αδράχτι.

Μες στο καφέ σου που αχνίζει
η άσπρη ζάχαρη πικρίζει
και το φιλί πάνω στα χείλη
ηχεί αρμύρα από κοχύλι.

Ό,τι είναι όμορφο στη γη
ζει στη δική σου ψυχή
και θέλω ετούτη τη στιγμή
να το κρατήσω στο χαρτί.

Την ξεχασμένη σου ατζέντα
κρατώ σαν τρυφερή κουβέντα
και τη σκιά σου που φλερτάρει
την έχω για μαργαριτάρι.

Οι νύχτες σου με φυγαδεύουν
σε ερημιές που με παιδεύουν
και μέσα απ’ το χαμόγελό σου
δραπέτευσε ο άγγελός σου.

Δεν έχω μαγικό ραβδί
μα την δική μου ψυχή
και θέλω ετούτη τη στιγμή
να ζωντανέψω στο χαρτί
τις νύχτες που με φυγαδεύουν
σε ερημιές που με παιδεύουν.