Το ξέρω δε μου ανήκεις
μια μέρα θα πετάξεις σαν άγριος αετός
θα στέκεσαι σαν ήλιος σαν μακρινός μου φίλος
στο βλέμμα ηλεκτρισμός
Και πριν να σκοτεινιάσει ο κόσμος μου θα σπάσει
κομμάτια από φτερά
θα’ρθείς να με φιλήσεις και να μου εξηγήσεις
μα ξέρω θα’ναι αργά

Σε χάνω όμως τίποτα πια δε θα κάνω
τρέχεις γρήγορα και δε σε πιάνω
τώρα ανοίγεις δικά σου φτερά
Σε χάνω μα όπου θέλεις αμέσως θα φτάνω
το δωμάτιο θα σου ζεστάνω
αγαπάω τη δική σου χαρά

Πρωί που θα ξυπνήσω στα πόδια σου θ’αφήσω
σπασμένη την καρδιά
κι όσο κυλάει ο χρόνος
να πλησιάζει ο πόνος αέρας και φωτιά