Ποιο τρεχαντήρι πήρες αγάπη μου
για ακρογιαλιά του νοτιά
κι ο Ποσειδώνας κρύβει στα βάθη του
του ωκεανού το χιονιά.

Ποιος Ποσειδώνας, ποιος Θεός
για μένα είναι κακός
και σκάβει γη και ουρανό
στα κύματα να μη σε βρω, να μη ζω.

Ποιο τρεχαντήρι και με ποιον άνεμο
φεύγεις χωρίς γυρισμό
και τ’ όνειρό μου βούλιαξες τύχη μου
στου χωρισμού τον χαμό.

Τάμα θα κάνω μια ζωή
θάλασσα να αγαπάς
μέσα στα κόντρα των καιρών
γιορτή να γίνει με μιας ο χιονιάς

Ποιο τρεχαντήρι χάθηκε κι έχασα
το γέλιο και τη χαρά
καραβοκύρη στρίφ’ το τιμόνι σου
και πάμε για τη στεριά.

Πριν να πεθάνω να χαρώ
τον ξάστερο τον ουρανό
πριν να πεθάνω να χαρώ
το γιορτινό το δειλινό.