Σε ωκεανίσιες στράτες,
μονοπάτια με γλυφό νερό,
η καρδούλα σου φρεγάτα
μεσοπέλαγα, μεσοπέλαγα,
μεσοπέλαγα αρμενίζει,
μεσοπέλαγα, μεσοπέλαγα,
μεσοπέλαγα αρμενίζει.

Για να σ’ αναστήσω, πες μου,
που θα βρω τίμιο Σταυρό,
να ημερέψω, ακριβέ μου,
τον βυθό, τον βυθό,
τον βυθό που σε κοιμίζει,
τον βυθό, τον βυθό,
τον βυθό που σε κοιμίζει.