Ο Μιχάλης ο κουρέας,
ο πιο φίνος της παρέας την επάτησε,
τον ετράβηξ’ ο Περαίας
για τα μάτια μιας ωραίας που αγάπησε.

Πειραιώτισσα χαλάλι
που μας πήρες το Μιχάλη
της Αθήνας το καμάρι,
το πιο φίνο παλληκάρι.

Το ψαλίδι, το ξυράφι
το παράτησε στο ράφι και περπάτησε,
η καρδιά του σαν καμίνι
έχει γίνει πια για `κείνη που αγάπησε.

Πειραιώτισσα χαλάλι
που μας πήρες το Μιχάλη
της Αθήνας το καμάρι,
το πιο φίνο παλληκάρι.