Κάτω στο λιμάνι όλο βόλτες κάνει
το κορίτσι που `χει φίλο κάποιο ναυτικό
και με στεναχώρια βλέπει τα βαπόρια
που γυρίζουν τώρα απ’ το εξωτερικό.

Μπαίνει στο καράβι και το βλέπει, αν δει
ο καλός της σαν γυρίσει απ’ τα μακρινά
και περνάει φίνα μέσα στη καμπίνα
ώσπου να βιράρουνε οι άγκυρες ξανά.

Και μεις τα ναυτάκια δίχως κοριτσάκια
τον καημό μας τον γλυκαίνει μια διπλοπενιά
θαλασσοδερμένοι και ξενιτεμένοι
το ποτήρι μας ρουφούμε σε καμιά γωνιά.