Σ’ ένα χωράφι με στάχυ
ήθελα να `μαι ένα δέντρο
ένα μονάχο του δέντρο...
Για τα πουλιά ένα σπίτι
για το διαβάτη σκιά
ας ήμουνα ένα δέντρο...

Πότε θα σταθεί η στιγμή
Πότε θα λυθεί η καρδιά
ρίζα για να βρω στη γη
ρίζα να απλωθώ βαθιά

Τ’ άκουσα στον άνεμο
που περνά σφυρίζοντας
όσο μακριά κι αν πας
δε τελειώνει ο ορίζοντας...

Λένε πως όλα τα νιώθει
κι ας σωπαίνει το δέντρο
τα μυστικά όλα ξέρει...
Τις εποχές που πέρασαν
Τις εποχές που θα `ρθουν
μέσα του κλείνει το δέντρο...

Πότε θα σταθεί η στιγμή
Πότε θα λυθεί η καρδιά
ρίζα για να βρω στη γη
ρίζα να απλωθώ βαθιά

Τ’ άκουσα στον άνεμο
που περνά σφυρίζοντας
όσο μακριά κι αν πας
δε τελειώνει ο ορίζοντας...

Το δέντρο φως αναπνέει
Το δέντρο μέσα του ξέρει
του κύκλου τα μυστικά
νιώθει του κόσμου το ένα
από του ήλιου τα ύψη
μέχρι τα υπόγεια νερά...