Όλα τα ρολόγια να `φευγαν μπροστά
και του γυρισμού σου να `δειχναν την ώρα,
κι απ’ τα παραθύρια τα μισόκλειστα
να `μπαινε ο ήλιος, να `φευγε η μπόρα.

Μαύρος που είναι ο χωρισμός,
μαύρος σαν την αντάρα,
μοιάζει κελί με δίχως φως
και με διπλή αμπάρα,
μοιάζει κελί με δίχως φως
και με διπλή αμπάρα.

Νύχτα η ζωή μας, όνειρα σβηστά,
μα θα ξημερώσει, βάστα τον καημό σου,
μόνο τα ρολόγια να `φευγαν μπροστά,
στον καημό ν’ αντέξω ως το γυρισμό σου.

Μαύρος που είναι ο χωρισμός,
μαύρος σαν την αντάρα,
μοιάζει κελί με δίχως φως
και με διπλή αμπάρα,
μοιάζει κελί με δίχως φως
και με διπλή αμπάρα.