Αστροπελέκι στην ξαστεριά,
πικρή καμπάνα στη σιγαλιά
ήταν το γράμμα σου στην κάμαρα την άδεια,
τώρα αιώνας είν’ η στιγμή
κι ο πυρετός μου γραμμή γραμμή
μετράει τον πόνο μου για σένανε τα βράδια.

Ας ήταν στα χαλάσματα
να `ρχόσουν ξαφνικά
να διώξεις τα φαντάσματα,
να φέρεις όνειρα γλυκά.

Ευτυχισμένες, παλιές στιγμές
μετράει μαζί μου το εκκρεμές
κι αυλάκι κάνει των ματιών μου η πλημμύρα,
μάταια όμως σ’ αναζητώ,
καιν οι φωτιές σου ό,τι αγαπώ
κι έχουν προσάναμμα τη μαύρη μου τη μοίρα.

Ας ήταν στα χαλάσματα
να `ρχόσουν ξαφνικά
να διώξεις τα φαντάσματα,
να φέρεις όνειρα γλυκά.