Έχω ξεχάσει που πηγαίνω, πως με λένε και που μένω
πια δε με καταλαβαίνω, κι άρχισα να με μισώ
μισό λεπτό να θυμηθώ, που ήμουνα πριν από λίγο
ήρθε η ώρα πια να φύγω, τι δουλειά έχω εγώ εδώ

Έχω αράξει στη γωνιά μου, στην κρεβατοκάμαρα μου
έχουν πήξει τα μυαλά μου, έκανα και στο στρατό
έχασα τον εαυτό μου, τρέμω το αφεντικό μου
και ξεχνάω τα όνειρα μου, το πρωί πριν σηκωθώ

Με την πλάτη στον τοίχο, και προσπαθώ να με πετύχω
να με βγάλω από τη μέση, μήπως έτσι λυτρωθώ
με την τρέλα που με ζωνει, απ’ το όγδοο μπαλκόνι
θα `ναι όμορφη η θέα, όταν βουτάω στο κενό

Βγες στο δρόμο, ζήσε, νιώσε, μίλησε, γέλασε, κλάψε, πέταξε
φάε τα μούτρα σου και ξανάρχισε, έτσι κι αλλιώς, δε θα μείνεις εδώ