Στο ταβάνι τα σημάδια απ τον καπνό
δέκα χρόνια κι ούτε μια φωτογραφία
το μυαλό μου βασανίζει η γεωγραφία
και πλανιέμαι σ έναν κόσμο μακρινό

Καταπέλτης πέφτει ο ήχος της σιωπής
το κλειδί στην κλειδαρότρυπα γυρίζει
η μορφή του πεθαμένου με φοβίζει
κι εσύ πηγές στον καθρέφτη να τα πεις

Στο δωμάτιο ξεχείλισε το φως
και το όνειρο απόμεινε στη μέση
ποιος τη λύση να μου δώσει θα μπορέσει
τώρα που φύγε για πάντα ο κηπουρός

Μεσημέρι και με θάμπωσαν τα φλας
στο καντήλι το φιτίλι ν αργοσβήνει
το μπαούλο να μυρίζει ναφθαλίνη
κι εσύ ακόμα στον καθρέφτη να μιλάς