Πότε θα σταματήσουνε να τρέχουνε ποτάμια
από τα μάτια σου δάκρυα
πότε θα στεγνώσουνε οι λίμνες
των γκρίζων σου στιγμών
πότε θα στρέψουνε οι θάλασσες της λύπης, των καημών;

Κοιτάζω αυτή να στέκεται θλιμμένη, σκοτεινή
όπως η γη σου περιμένει τη βροχή

Μου λέει εγώ τόσα χρόνια κάνω κύκλους κάπου εδώ
τόσα χρόνια περιμένω να σε δω
και ρωτάω τον καιρό...

Πότε θα σταματήσουνε να τρέχουνε ποτάμια
από τα μάτια μου δάκρυα
πότε θα στεγνώσουνε οι λίμνες
των γκρίζων μου στιγμών
πότε θα στερέψουνε οι θάλασσες της λύπης, των καημών;

Κοιτάζω αυτή να στέκεται θλιμμένη, σκοτεινή
όπως η γη που περιμένει τη βροχή

Της λέω εγώ τόσα χρόνια κάνω κύκλους κάπου εδώ
τόσα χρόνια περιμένω να σε δω
και ρωτάω τον καιρό...

Πάει καιρός και έγιναν τα πράγματα αλλιώς
τρέχει σε κήπους ανθισμένων λουλουδιών
κι εγώ στις θάλασσες της θλίψης, των καημών