Βουλιάζω
κι εσύ που θες να παίξεις σε παιδικές χαρές
σου λέω πως βουλιάζω

Ξεχνάω τις τόσες αγκαλιές μας
τα μάτια της φωτιάς
σου λέω πως ξεχνώ

Ποτέ μου δε με πίστεψα
Δε μ’ άπλωσα το χέρι
μονάχα την αγάπη σου ζητιάνευα καιρό
Τώρα ξεχνάω τι ήθελα, ποια αλήθεια με παιδεύει
το έμβολο σε κίνηση κοιτώ, ξανακοιτώ

Φοβάμαι
πως δε θα αποδράσω από το σύνθετο
χιλιάδων τακουνιών

Ξεχνιέμαι
και πάλι βρίσκω τοίχο
και πάλι ξεκινώ, σπινάρω στο παρόν

Ποτέ μου δε λογάριασα το αύριο τι θα φέρει
κι αυτό είναι ένα δίκοπο μαχαίρι που κρατώ
Τώρα ξεχνάω τι ήθελα, ποια αλήθεια με παιδεύει
το έμβολο σε κίνηση κοιτώ, ξανακοιτώ